Kur dritaren e shtepise
hap cdo mengjez,
ndiej ajrin e fresket
te nates se lodhur,
ndiej xhurmen e makinave
te cilat zvariten ruges
e syte drejt qiellit
nje shprese e re
ne diten e sapo celur.
LLoj lloj fytyrash
me dalin perpara,
kostume lluksoze
me gravata te varura
si kambanat e kishave,
dy duarqe zgjaten perpara,
ku vershimi i mire
i fjaleve te mbyt,
o zot them me vete
perse kjo padrejtesi,?
as jane bijt etu
qe nje pjese po i mbit,?
te tjeret kersherohen
me shtipjen e te mbiturit.
qe gjakun po u thith.
Zonjat meparfumin e tyre
vemendjen terheqin,
me floket e ngrira
si statuja memece,
me fitira serioze
e syze me cepe,
ku mbulojne djallezine
e shpirtit te tyre,
birziliket ne gushe
e ne faqe
reflektojne vitrinave
te shumta ne xhame.
Lypsaret si arkeolog
po kerkojne me duar,
te shtira ne fund te koshit,
nje kafshate per te jetuar,
nga therimet e te pangopure,
ne vilat e tyre luksoze
po zhiten ne stroma me pupla,
e ku qente e tire
te ngopur nga bolleku,
po vjellinne tapetat persiane,
ndersa fukarenjte te egersuar,
nga nata e ftohte,
e ku stomaku po han vetveten,
po enden lart e posht
rugeve te qitetit,
se uria nje dite do te tretet.
Por do te vije dita
kini per te pare,
me kollarot e grikes
do te hiqeni zvare,
ku vilat dhe llukset
qe kishit me pare
ne porta ferri do te kthehen
o qiqare
ndaj ne shekuj egziston
nje fjale e thene,
nje nga nje do shkojne
te guri me vere,
krimi ligesia, i pangopuri ne fer,
i ndershmi bujari
NE PARAJSE PERHER.
POLO CIPA dt 5 , 2 , 2015 Pater.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου