Ti me ike o Ati im
more rrugen e moskthimit,
vecse thelle ne zemren time
mbolle lulen e kujtimit
dy muaj prane tu ndodha
te ktheja si cilimi,
por ce do dot ste shpetova
sdi shte beja me per ty
dhe jeten te ma kerkoje
do ta falja o Ati im,
doren fort ti ma shtrengoje
mbahu fort o biri im
djale shpirti me pate thene
mos me ler ne vend te huaj,
te me cosh ne vendin tim
sa me shpejt te lutem luaj
amanetin ne vend ta cova
bashke me Nenen e vellane,
nga Greqia rrugen mora
ishe etur per vatane
syri shume te lotoi
po dhe fryme more thelle,
thash se semundja te shkoi
sikur leve dhe njehere
filloje te me kshilloje
flisje me nje ze te shtruar,
dhe te sertine duroje
ne jete te jesh i duruar
mos largo njeri ne jete
te me kesh zemer bujare,
dhe te kene nga nje mete
mos u mba meri fare
oi dhembshuri per te gjithe
niper mbesa shume i doje,
se ti vete i kishe ritur
dhe me dashuri i koje
ata erdhen nuk pertuan
dashuria i theriti,
lule shume te dhuruan
po dot gjyshi nuk i priti
te putha per te fundit here
jo dot syve su besoja,
lulet mal te ishin mbledhur
midis tire te kerkoja
ndersa Nena thelle renkoi
te qante me ligjrime,
duart mbi ball ti leshoi
dhe filloi me ledhatime
ndersa motrat nuk pushuan
gjithe natene te qane,
permbi koke te qendruan
edhe me lot sec te lane
varg i madh i njerezise
thua skishin te mbaruar,
me respekt prej dashurise
qe te gjithe te nderuan
zemra jone sa te punoje
edhe syri hapur te jete,
jo BABA sdo te harojme
se te kishim lys me dege
ate dite koha qau
deti thelle sec gjemoi,
me ne fund rete i shperndau
ZOTI PARAJS te dhuroi.
Nga biri it POLO CIPA dt 13 , 2 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου